Nog maar vijf dagen na de indrukwekkende en massaal bezochte
crematieplechtigheid voor Theo moest er door Rokado geschaakt worden. Niemand zat daar echt
op te wachten, maar het was even niet anders, zoals Hans al mailde aan zijn
teamgenoten.
Het sterke Santpoort, derde van de ranglijst en nog
kanshebber op promotie, verwachtte ons gisteren in Velserbroek.
Kersverse vader van een tweeling Matthias mocht het op bord 1 opnemen tegen GM Harmen Jonkman (2387),
die hoewel geen professioneel schaker meer toch nog steeds een geduchte speler
is. Matthias leek het de eerste uren uitstekend te doen: de rustige stelling
werd geleidelijk steeds meer uitgedund en er leek weinig aan de hand. Toch kon
Jonkman de druk opvoeren, viel met zijn dame binnen en bracht wat nare
penningen in de stelling. Het zag er verloren uit toen Matthias door de vlag
ging.
Op het moment dat Matthias na ruim vijf uur spelen op moest
geven, had Leo helaas al verloren
van Daan Haver (2099 -over tweelingen gesproken. Santpoort heeft er ook een:
Bas en Daan Haver). Hij moet zich ergens
vergaloppeerd hebben in een rustige stelling waarin hij weinig te duchten leek
te hebben. Te oordelen naar de ontdane
reactie en het rood aangelopen gezicht van Leo direct na afloop zal het inderdaad een blunder geweest zijn.
Wilbert verloor
na zware strijd een vrij complexe partij tegen Peter de Roode (2149) en Han melkte nog heel lang toreneindspel met een pluspionnetje uit tegen Wim Laurens Gravemaker (2067). Maar het was en het bleef potremise.
Frank had Bas
Haver (2205), de andere helft van de tweeling, als tegenstander. Frank had het
initiatief, probeerde het serieus in een lopereindspel maar Haver kon de boel nog net bij elkaar houden. Remise dus.
Tegen Wim Eveleens (2051) offerde ik een stuk voor een drietal pionnen en dat leek wel goed uit te
pakken. Het eindspel dat ontstond was ondanks het beperkte materiaal voor mij
binnen de gegeven tijd en na een kleine zes uur spelen toch wat te complex.
Ergens in het eindspel moet ik het hebben laten liggen, want remise moet onder
handbereik geweest zijn.
Rex weigerde
halverwege zijn partij met Rik Konst remise, voornamelijk vanwege de ongunstige
situatie aan de andere borden, en ging daarna in de fout en moest een kwaliteit
inleveren. Het ontstane eindspel met voornamelijk lichte stukken was moeilijk
maar leek nog wat kansjes op remise te geven door het vrijwel ontbreken van
pionnen. Zover liet Rex’ tegenstander
het niet komen, waardoor ook deze partij verloren ging.
6-2 dus. Een uitslag
die enige kansloosheid suggereert maar dat is ver bezijden de werkelijkheid. Tot dik in het vijfde speeluur was het grootste gedeelte van de partijen
nog volop gaande waarbij de resultaten nog
allesbehalve voorspelbaar waren. Ik denk daarom dat we als team maximaal hebben
gestreden, maar soms valt alles net de verkeerde kant op, zoals gisteren in
Velserbroek.
Laten we uitgaan van een gunstiger uitkomst van Caïssa’s
grillen bij de volgende wedstrijd: 11 maart thuis spelen we de
degradatiewedstrijd tegen RSR Ivoren Toren uit Rotterdam.
